Szalki Petriego są odwracane podczas inkubacji, aby zapobiec przedostawaniu się kondensacji do drobnoustrojów, zanieczyszczając w ten sposób próbki. Kondensacja na szalkach Petriego powoduje rozprzestrzenianie się próbek bakterii i potencjalnie ich wzajemne zmieszanie. Ciepłe inkubatory mają tendencję do przyciągania większej ilości kondensacji, więc naczynia są odwrócone. Inwersja pozwala wodzie kapać na pokrywkę, z dala od agaru, a nie na bakterie.
Inwersja zapobiega również zanieczyszczeniu innych bakterii w próbkach, na wypadek gdyby szalki Petriego nie zostały dokładnie oczyszczone lub inne drobnoustroje zanieczyściły próbki. Szalki Petriego mogą być przechowywane do trzech miesięcy w chłodniach przed użyciem w inkubatorze.
Odwrócone szalki Petriego minimalizują również odparowanie wody używanej do wzrostu próbek zamkniętych w pojemnikach. Naczynia są zapieczętowane taśmą, dzięki czemu pokrywki nie odpadają podczas inwersji, a taśma może zostać zapisana do celów etykietowania. Urządzenie można również ustawiać w stos dla łatwego przechowywania w inkubatorze.
Szalki Petriego zostały wynalezione w 1887 roku przez niemieckiego lekarza Juliusa Petriego. Poprawił projekt swojego mentora, dr. Roberta Kocha, wymyślając małą płytkę, która ma nieco większą płytkę, która mieści się nad nią, aby stworzyć mniejsze próbki do wzrostu bakterii. Płytka umożliwiała łatwiejsze obserwowanie próbek w pożywce wzrostowej pod mikroskopem bez zanieczyszczenia krzyżowego z innych próbek. Wcześniej szklane talerze trzymano pod dzbanem.
