Sytuacja mieszkaniowa niewolnika zależała od jego pracy i sytuacji społecznej właściciela. Rodziny z klasy średniej z kilkoma niewolnikami często pozwalają niewolnikom mieszkać w ich domach. Na plantacjach i innych dużych nieruchomościach niewolnicy pracujący w terenie żyli w specjalnych domach niewolniczych. Kucharze i pokojówki często mieszkali w tych samych domach, co ich właściciele, zazwyczaj na zapleczu lub na strychu.
Firmy kolejowe również używały niewolników do budowy linii kolejowych. Podobnie jak niewolnicy na plantacjach, ci niewolnicy mieli fatalne warunki życia. Ich łóżka były tylko twardymi, nachylonymi deskami sosnowymi z jednym kocem. Kabiny niewolnicze miały źle skonstruowane kominy i zazwyczaj nie były zbyt czyste z powodu strasznych godzin pracy wymaganych od niewolników. Często niewolnicy byli zmuszani do pracy od świtu do nocy. Wielu niewolników upadło z powodu wyczerpania. Ich jedzenie było zwykle przygotowywane przez innego niewolnika, ale ich racje były niewielkie. Czasami ich jedzenie przez cały dzień to nic innego jak rzepa i ziemniaki.
Właściciele niewolników często wymieniają swoich niewolników w zamian za pieniądze i towary. Z tego powodu wielu niewolników, w tym małe dzieci, zostało oddzielonych od swoich rodzin. Krajowi niewolnicy często układali małżeństwa dzieciom z innymi niewolnikami domowymi, aby utrwalać ich mniej uciążliwy status społeczny.
