Wyspecjalizowane mikrotubule zwane kinetochorami łączą chromatyd z wiązką włókien polarnych w regionie kinetochorycznym z jej centromerowym DNA. Połączenie sił chemicznych i fizycznych utrzymuje włókna wrzecion na miejscu i wyrównuje siostrę chromatydy.
Połączenie między włóknami wrzeciona i chromatydami reaguje na napięcie podczas dopasowywania się chromatydów. Jest również nośna, aby wspierać siły, ponieważ włókno wrzeciona migruje chromosomy siostrzane do polarnego wrzeciona podczas fazy mitozy anafazowej.
Skład chemiczny kinetochoru zmienia się gwałtownie w zależności od stanu włókna wrzeciona do załączników chromatydowych, spełniając te wymagania. Naukowcy badają, w jaki sposób kinetochor równoważy jego stabilność, zachowując elastyczność niezbędną do dodawania i zwalniania załączników z wrzecionem.
Jedną z możliwości jest punkt kontrolny montażu wrzeciona, proces biochemiczny, który śledzi i reguluje łączność włókien wrzeciona z chromatydami. Skuteczna mitoza wymaga, aby siostrzane chromatydy wyrównały się na środkowej płytce, pozostając tak długo, aż wszystkie łączniki włókien wrzecion są kompletne i zwalniają po transporcie na polarne końce komórki. Punkt kontrolny montażu wrzeciona zapewnia wydajne działanie tych procesów, zapobiegając aborcji mitozy, która występuje, gdy proces ten trwa zbyt długo. Zapobiega niedopasowaniu par chromatydów przez opóźnianie rozpuszczania ściany komórkowej podczas tworzenia nowych komórek.
Te mechanizmy kontrolne mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia, że włókna wrzecionowe spełniają rolę pozycjonowania, parowania i migracji chromatyd. Kiedy te operacje zawiodą, nastąpi rak i śmierć komórki.
