Argon został odkryty w 1894 roku przez Lorda Rayleigha i Williama Ramseya przez frakcyjną destylację ciekłego powietrza. Ich eksperymenty potwierdziły przepowiednię angielską naukowca Henry'ego Cavendisha na temat argonu sprzed 200 lat.
Eksperymentując z usuwaniem azotu i tlenu z powietrza, Henry Cavendish zauważył, że pozostała niewielka ilość powietrza. Nie był w stanie zidentyfikować pozostałego gazu z powodu braku odpowiedniego sprzętu. Po wynalezieniu spektroskopii Ramsey i Rayleigh mogli badać ten gaz. Po oględzinach zaobserwowano, że gaz różni się od jakiegokolwiek innego znanego pierwiastka. Gaz nie był w stanie reagować z niczym. Rayleigh i Ramsey nazwali ten nowy element argonem i sklasyfikowali go jako gaz szlachetny. Cała nowa grupa została dodana do układu okresowego, aby pomieścić właściwości gazów szlachetnych. Odkrycie argonu doprowadziło do odkrycia pięciu innych szlachetnych gazów w ciągu najbliższych pięciu lat. Oprócz argonu gazy szlachetne obejmują hel, krypton, neon, radon i ksenon.
Argon jest bezbarwny, bezwonny i pozbawiony smaku. Zawiera około 0,93 procent atmosfery ziemskiej i można go również znaleźć w niewielkich ilościach w skorupie ziemskiej. Ponieważ argon jest obojętny, stosuje się go jako izolator chroniący materiały przed kontaktem z tlenem i innymi gazami.
