Skoki z hemaglutyniny glikoproteiny, czyli skoki H, umożliwiają wirusom przechwycenie ich komórek gospodarza, podczas gdy skoki N, te wykonane z neuraminidazy glikoproteiny, umożliwiają wirusom ucieczkę z komórek gospodarza po osiągnięciu dojrzałości, wyjaśnia Midlands Technical College. Te skoki znajdują się na wirusach otoczkowych.
Jednym wirusem, który posiada oba skoki H i skoki N jest wirus grypy, który istnieje w postaciach typu A, B i C w oparciu o różne białka i skład kwasów nukleinowych wirusa, zauważa Narodowy Instytut Alergii i Chorób Zakaźnych . Influenza typu A była odpowiedzialna za kilka globalnych epidemii grypy w historii, a wirusy typu A mogą zawierać 16 podtypów H-skoki i dziewięć podtypów N-spike. Nazwa szczepu wirusa grypy wskazuje, które podtypy tego szczepu zawiera. W związku z tym wirus H1N1 odpowiedzialny za świńską grypę zawiera podtypu jeden H i jeden podtyp N skoku.
Koperta znaleziona na kolczastym wirusie pochodzi z błony komórkowej komórki gospodarza, zauważa National Cancer Institute. Poprzez biologów procesowych, które nazywają "pączkowanie", nowa cząsteczka wirusa uwolni się z wnętrza komórki gospodarza za pomocą N szczytów dojrzałych wirusów, wyjaśnia encyklopedia naukowa JRank'a. Podczas ucieczki z komórki gospodarza zostaje zawinięty w część błony komórki.
