Różnica między syntezą odwodnienia a hydrolizą polega na tym, że w jednym powstają wiązania, podczas gdy w innych wiązaniach ulegają zniszczeniu. Synteza odwodnienia wiąże cząsteczki razem, usuwając wodę. Podczas hydrolizy do cząsteczek dodaje się wodę w celu rozpuszczenia tych wiązań.
Synteza i hydroliza odwodnienia spełniają dwa różne zadania, jeśli chodzi o makrocząsteczki lub polimery. Polimery są cząsteczkami połączonymi kowalencyjnie. Według strony internetowej About, gdy woda jest odejmowana od równania chemicznego, małe cząsteczki lub monomery wiążą się ze sobą tworząc polimery. Aby rozłożyć te związki, do równania należy dodać wodę. Na przykład węglowodany są przykładem polimeru. Węglowodany składają się z monomerów cukrowych połączonych ze sobą, gdy woda jest z nich wymywana. Aby strawić węglowodany, należy je rozłożyć, co skutkuje ponownym wprowadzeniem drugiej wody do monomerów cukru.
Zgodnie z Pokojem Pokoju, hydroliza jest jedynie odwrotną operacją syntezy odwodnienia. Im więcej wody wypłukuje się z tych cząsteczek cukru, tym dłuższy staje się łańcuch węglowodanowy, tworząc polisacharydy. Ten sam proces jest niezbędny do tworzenia i rozkładania białek i kwasów nukleinowych. Jedyna makrocząsteczka organiczna, na której nie działa, to lipidy.
