Podczas ekstrakcji kwasu dezoksyrybonukleinowego lub DNA, zazwyczaj dodawane są związki soli, takie jak octan sodu i octan amonu, aby pomóc w usuwaniu białek związanych z DNA. Inny rodzaj soli zwanej sodem chlorek, lub NaCl, pomaga w zestalaniu i tworzeniu DNA. Po zmieszaniu w roztworze alkoholowym składnik sodu NaCl tworzy barierę ochronną wokół ujemnie naładowanych końcówek fosforanu DNA, umożliwiając im zbliżenie się do wydobycia z roztworu.
Ekstrakcja DNA to proces uzyskiwania czystego DNA z próbki pochodzącej z żywych lub nieożywionych komórek, takich jak te znajdujące się w wirusach. Technika ta jest powszechnie stosowana w medycynie, gdzie wczesne wykrywanie chorób i zaburzeń znacznie zwiększa przeżywalność osób dotkniętych chorobą.
Metoda początkowo wymaga lizy komórek, które zawierają DNA do ekstrakcji. Komórki rozpadają się, poddając próbkę oscylacjom ultradźwiękowym lub uderzeniom kulek. Do próbki dodaje się sól, którą odwirowuje się w roztworze fenolu-chloroformu. Związane cząsteczki białka są następnie wyciągane. DNA, które pozostało po usunięciu białek, miesza się z roztworem alkoholu, zazwyczaj zimnym izopropanolem lub etanolem. Roztwór odwirowuje się, a DNA, który nie rozpuszcza się w alkoholu, wytrąca się i ekstrahuje. Aby zwiększyć wydajność DNA, cały proces musi być przeprowadzony w zimnym otoczeniu.
