Istniały dwa główne podobieństwa między Cesarstwem Rzymskim a Dynastią Han: duże obszary lądowe pod ich kontrolą i fakt, że oba imperia osiągnęły najwyższy poziom w tym samym czasie w historii. Różnice są również dość oczywiste. Rzym rozszerzył swoje rządy o Europę kontynentalną, Wielką Brytanię i Bliski Wschód, czyniąc z niej heterogeniczne, wielojęzyczne imperium. Dynastia Han była względnie monolityczna, nawet w swojej największej sile.
Imperium Rzymskie powstało jako następca Republiki Rzymskiej po wojnie domowej po zamachu Juliusza Cezara w 44 rpne. Oktawian został ogłoszony jako cesarz August w 28 rpne; jego dynastia zakończyła się samobójstwem Nerona w 67 rne. Przez następne trzy stulecia Imperium Rzymskie pozostawało politycznie zjednoczone, ale nigdy nie pokonało dwóch podstawowych problemów: braku formuły pokojowego przekazania władzy i rosnącej potęgi wojsk germańskich. Po klęsce Rzymu w Adrianopolu w 378 roku ne szybko nastąpił upadek i upadek imperium zachodniego. Alaric the Visigoth zwolnił Rzym w 410 roku ne. Wandale splądrowali miasto w 455 rne, aw 476 r. Został usunięty ostatni cesarz, Romulus Augustus.
Dynastia Han była historycznym następcą imperium Chin, założonego przez Shi Hwang Ti w 221 roku pne. Przez dwa stulecia cesarze Han rządzili rozszerzającym się królestwem związanym z Zachodem przez Jedwabny Szlak. Druga połowa okresu w Han była naznaczona niestabilnością polityczną i klęskami żywiołowymi, ale nie przez inwazję obcą. Około 10 roku ne, urzędnik o nazwisku Wang Mang przywłaszczył sobie tron chiński przez około 15 lat. Po krótkiej wojnie domowej Wang Mang został zabity, a dynastia Han kontynuowała aż do 220 ne. W tym momencie rząd centralny rozwiązał Chiny. Jedność polityczna nie została przywrócona na ponad 350 lat, dopóki dynastia Sui nie doszła do władzy w 581 roku ne. Między końcem dynastii Han a XXI wiekiem Chiny straciły niepodległość tylko raz - w mongolskich armiach Czyngis-chana w 1215 r.
