Pierwsza transkontynentalna linia kolejowa została ukończona 10 maja 1869 roku. Połączyła Central Pacific Railroad, która rozciągała się na wschód od Sacramento w Kalifornii i Union Pacific Railroad, która jechała na zachód z Omaha w stanie Nebraska. Aby uczcić tę okazję, ostatni złoty kolec został wbity w tory w miejscu, w którym dwie kolejki spotkały się w Promontory w stanie Utah.
Wybrano dwóch mężczyzn na cześć jazdy w złotym kolcu, z których każdy reprezentował każdą firmę kolejową. Kalifornijski gubernator Leland Stanford reprezentował Central Pacific Railroad, a prezydent Union Pacific Railroad, Thomas C. Durant, reprezentował jego stronę. Kiedy nadszedł czas, aby wbić złoty kołek w ziemię, aby oficjalnie wyrzeźbić linię kolejową, gubernator Stanford nie trafił kolczastą młotkiem przy pierwszej próbie, a potem przy drugiej próbie. Następnie przekazał młot do Duranta, który również nie zauważył swojej pierwszej próby.
Transkontynentalna linia kolejowa była zwieńczeniem ponad 20 lat pracy, chociaż faktyczne wybudowanie torów zajęło tylko pięć lat. Oba zestawy torów zostały zbudowane przede wszystkim przez robotników-imigrantów, z Centralnym Pacyfikiem zatrudniającym głównie chińskich pracowników i pracowników Union Pacific złożonych głównie z irlandzkich pracowników.
