Niektóre adaptacje rośliny herbaty Labrador obejmują jej rozmyte liście, jej korzenie i właściwości chemiczne. Roślina zawiera ledol, substancję chemiczną, która zatruwa drapieżniki, skutecznie je paraliżując. Ta adaptacja pomaga roślinie przechowywać składniki odżywcze w liściach.
Ważną adaptacją rośliny herbacianej Labrador są jej rozmyte, zwinięte liście, które umożliwiają wyciskanie wilgoci z powietrza w zimnym, alpejskim otoczeniu. Liście rozmyte pomagają również zapobiegać utracie wody. Na przykład, spody liści mają drobne włosy, a gdy pory w liściach otwierają się, aby wyciągnąć dwutlenek węgla z powietrza, włosy utrzymują roślinę z utraty wody. Liście są przystosowane do zimnej pogody poprzez zwijanie się, co minimalizuje ekspozycję na wiatr.
Inna adaptacja rośliny herbaty Labrador dotyczy jej zdolności do kiełkowania z korzeni. Ponieważ pożary są powszechne w naturalnym środowisku, ta adaptacja pomaga roślinom rosnąć pomimo częstych pożarów. W rzeczywistości roślina ma tendencję do szybszego wzrostu natychmiast po wystąpieniu pożaru.
Roślina herbaty Labrador rośnie w tundrze na północnych i południowych szerokościach geograficznych. W południowych szerokościach geograficznych roślina rośnie do 5 stóp wysokości. W północnych szerokościach geograficznych rośnie zamiast tego w poziomie, stając się formą naturalnej okrywy.
