J.P. Lemiere wynalazł pierwszy "lornetkowy teleskop" w 1825 roku. Lornetka to instrument, który zapewnia powiększony widok odległych obiektów i składa się z dwóch podobnych teleskopów, po jednym dla każdego oka, zamontowanych w jednej ramie.
Ignatio Porro przedstawił pierwszą nowoczesną lornetkę "pryzmatyczną", kiedy w 1854 roku złożył we Włoszech patent na układ wzniesienia pryzmatu. To, co dziś nazywa się "lornetką", jest lornetkowym teleskopem złożonym z dwóch małych pryzmatycznych teleskopów połączonych razem.
Istnieje wiele innych odniesień do bardzo wczesnych lornetkowych teleskopów; jednak plany optyczne większości z tych instrumentów nie zostały zarejestrowane.
Lornetka to para identycznych okularów, które są montowane i wyrównane obok siebie. Pozwalają one używać obu oczu podczas oglądania odległych obiektów. Większość lornetek trzymana jest obiema rękami.
Niezależnie od tego, czy są używane do polowania, obserwacji ptaków czy po prostu obserwacji natury, lornetki są niezbędnym narzędziem. Jednak obrazy o wysokiej jakości, które można zobaczyć, są możliwe tylko dzięki złożonym systemom pryzmatycznym, które są dostarczane z lornetkami.
Istnieją dwa główne typy lornetek zaprojektowanych z tych systemów pryzmatów: model porro-pryzmat i model pryzmatu dachowego. Pierwszy typ był używany od ponad wieku, a jego odpowiednik był efektem nowszych innowacji technologicznych w dziedzinie optyki.
