Science.com wyjaśnia, że mikrograwitacja wpływa na organizm na wiele różnych sposobów, przede wszystkim przez utratę kości i mięśni. Brak nacisku na kości powoduje, że organizm ponownie wchłania z nich wapń, osłabiając je i potencjalnie powodując kamienie nerkowe. Podobny brak obciążenia mięśni może doprowadzić do atrofii w miarę upływu czasu. Płyny ustrojowe również się przesuwają, co prowadzi do problemów z uchem wewnętrznym, jak również do zatoru.
Niewielkie efekty mikrograwitacji obejmują zmiany ciśnienia wewnątrz oka, które mogą nieznacznie zmienić wizję astronauty, problemy żołądkowo-jelitowe spowodowane zmianami w przewodzie pokarmowym i niewielkie wydłużenie kręgosłupa. Oprócz bezpośrednich zmian fizycznych w organizmie przyczyn mikrograwitacji, inne aspekty lotów kosmicznych mogą mieć również szkodliwe skutki. Na przykład, astronauci pozbawieni tradycyjnego dnia i nocy mogą cierpieć na zakłócenia snu, zaostrzone przez ciasne kwatery i stałą aktywność w statkach kosmicznych, zgodnie z National Science Biomedical Research Institute.
Aby stawić czoła tym problemom, astronauci na długich misjach kosmicznych muszą codziennie zajmować się rygorystycznymi programami ćwiczeń i spożywać zaplanowane posiłki dietetyków, aby dostarczyć wszystkich składników odżywczych potrzebnych astronautom, aby zapobiec utracie kości i innym potencjalnie niebezpiecznym warunki. Ostatecznie astronauci muszą być regularnie wracani na Ziemię, aby zapobiec długotrwałym problemom zdrowotnym.
