Kiedy para lub ciecz w zamkniętym środowisku osiąga równowagę między ilością parujących, kondensujących i powracających cząsteczek, ciecz lub para jest nasycona. Para nasycona jest również znana jako sucha para. < /p>
Parowanie cieczy w parę następuje szybciej w wysokich temperaturach, ponieważ energia kinetyczna cząsteczek wzrasta, gdy temperatura wzrasta. Wzrost tej energii powoduje ucieczkę większej ilości cząsteczek pary, co zwiększa nasyconą prężność pary. Gdy temperatura cieczy zostanie podniesiona do pewnego punktu, a ciśnienie osiągnie prawidłowy poziom, przejście cieczy do pary zostanie usunięte i zamieni się w jeden płynny proces odparowania w kondensację.
Proces ten powtarza się w sposób ciągły, jeśli utrzymuje się prawidłowe ciepło i ciśnienie. Kiedy cała para skrapla się, ciecz staje się nasycona. Podobnie, gdy cała ciecz jest odparowywana, staje się nasyconą parą. Krytyczna temperatura i ciśnienie wody wynoszą odpowiednio 374 stopnie Celsjusza i 220 Atmosfer.
Jeśli do pary nasyconej zostanie dodane ciepło, wynik nazywamy przegrzaną parą. Jeśli ciecz gotuje się w otwartym środowisku, prężność pary jest brana pod uwagę jako ciśnienie cząstkowe wraz z właściwościami otaczającego powietrza. Ciecz osiąga punkt wrzenia, gdy ciśnienie pary jest równe ciśnieniu atmosferycznemu.
