Producenci nie wytwarzają azotu, lecz oczyszczają go przez frakcjonowaną destylację ciekłego powietrza. Atmosfera Ziemi zawiera ponad 78 procent tlenu, który jest jednym ze szlachetnych gazów i nie tworzy łatwo związków z innymi pierwiastkami.
Destylacja frakcyjna jest powszechną metodą rozdzielania mieszaniny cieczy. Proces polega na powolnym ogrzewaniu mieszaniny, pozwalając wytworzonej parze przejść przez rurkę chłodzącą, aby ją schłodzić i skondensować. Gdy mieszanina osiągnie punkt wrzenia jednego z jej składników, temperatura przestaje rosnąć, aż ten element odparuje, a następnie zacznie ponownie wzrastać. Znając temperaturę wrzenia substancji chemicznej, którą chce wyizolować, producent zbiera frakcję zawierającą tę konkretną ciecz. Azot ma temperaturę wrzenia minus 320.44 stopni Fahrenheita przy standardowym ciśnieniu atmosferycznym, dzięki czemu skroplone powietrze powstaje z gorąca otaczającej atmosfery.
Azot ma osiem elektronów w swojej zewnętrznej powłoce walencyjnej i nie potrzebuje wiązania z innymi pierwiastkami, aby utworzyć elektrycznie obojętny związek. Oprócz tego, że gaz staje się stabilny w swojej postaci pierwiastkowej, powoduje to, że związki zawierające azot są względnie niestabilne. Niestabilność związków azotu sprawia, że jest to zwykła substancja chemiczna do stosowania w materiałach wybuchowych, ale rośliny wiążą azot na własny użytek.
