Spinning Jenny pomógł społeczeństwu, ponieważ umożliwiło to pracownikom produkowanie większej ilości przędzy w krótszym czasie, zgodnie z About.com. Był to znaczący krok w kierunku rewolucji przemysłowej w przemyśle tekstylnym w Anglii. Rewolucja przemysłowa była w stanie zapewnić nowe miejsca pracy i podnieść standard życia wielu osób.
James Hargreaves opatentował przędzącą jenny w 1770 roku. Przed tym, robotnicy mozolnie obracali przędzę na obracających się kółkach za pomocą tylko jednego wrzeciona. Maszyna Hargreavesa pozwoliła jednemu pracownikowi na uruchomienie ośmiu lub więcej wrzecion zamiast jednego. Wynalezienie latającego promu przez Johna Kay w 1733 podwoiło produktywność tkaczy, a dzięki obracającemu się jenny, przędzarki mogły nadążyć za zapotrzebowaniem na przędzę. Po wprowadzeniu przędzalni jenny w przemyśle tekstylnym, inni wynalazcy kontynuowali poprawę wydajności. W 1779 r. Samuel Crompton wynalazł obracający się muł, który mógł obracać większą ilość cienkich, mocnych przędz w tym samym czasie. W 1793 roku amerykański Eli Whitney wynalazł bawełniany dżin, który szybko oddzielił włókno bawełniane od nasion.
Wszystkie te wynalazki przyspieszyły upadek przemysłu chałupniczego i ułatwiły powstanie dużych fabryk włókienniczych. Rewolucja przemysłowa udostępniła dużą ilość nowych towarów konsumentom średniego i wyższego szczebla, zachęciła do powiększania większych miast i miasteczek, aby pomieścić personel fabryczny, i otworzyła wiele nowych miejsc pracy dla ludzi przemieszczających się ze wsi do miast.
