Życie codzienne w kolonialnej Nowej Anglii było pełne trudów i ciężkiej pracy. Prace domowe były dla wszystkich w domu i większość rodzin hodowała. Religia była również ważną częścią życia codziennego kolonistów z Nowej Anglii.
Kolonie w Nowej Anglii obejmowały prowincję New Hampshire, Massachusetts, Connecticut i kolonię Rhode Island i Providence. Pierwszą osobą, która nazywała Nową Anglię, był kapitan John Smith w swojej 1616 opublikowanej pracy "Opis Nowej Anglii."
Najwcześniejszymi koloniami w Nowej Anglii były społeczności rolnicze, które często znajdowały się wzdłuż żyznych gruntów rzecznych lub wiosek rybackich położonych w pobliżu oceanu. Bogactwo ziemi zapewniło obfitość drewna, które zostało użyte do zasiedlenia terenu, a także jako wywóz, który miał zostać odesłany do Anglii.
Wielu ludzi, którzy osiedlili się w Nowej Anglii, byli purytanami. Kościół był bardzo ważną częścią życia purytańskiego, a ci, którzy nie przestrzegali praw Kościoła, byli karani surowo karami, od publicznych biczowań po śmierć przez powieszenie. Obecność kościoła nie była opcjonalna; było obowiązkowe. Kobiety były postrzegane jako gorsze od mężczyzn i miały niewiele do powiedzenia w życiu. Purytanie wierzyli, że dusza składa się z dwóch części, w tym ze śmiertelnej kobiecej części i nieśmiertelnej męskiej.
