Metale takie jak aluminium, żelazo, miedź, mosiądz, brąz, stal, cyna i liczne metale szlachetne nadają się do recyklingu. Metale nienadające się do recyklingu obejmują rtęć, ołów i materiały radioaktywne, takie jak pluton lub uran.
Aluminium to powszechnie przetwarzany metal obecny w przedmiotach codziennego użytku, takich jak puszki po napojach i folia. Materiały te można łatwo poddać recyklingowi, umieszczając je w pojemnikach do recyklingu w celu ich odebrania przez lokalne firmy zajmujące się odpadami. Stal jest kolejnym powszechnym metalem w przemyśle recyklingowym i służy do wytwarzania puszek z aerozolem, a czasami puszek do produktów spożywczych. Puszki cynowe to zazwyczaj stalowe puszki z cienką warstwą cyny na zewnątrz. Większość puszek do recyklingu pochodzi z cyny i bezołowiowego lutowia.
Metale takie jak miedź, mosiądz, brąz i żelazo często znajdują się w większych przedmiotach, takich jak rury lub żeliwne garnki i patelnie. Firmy zajmujące się odmową odbioru często zbierają te przedmioty, jeśli nie są zbyt duże, ale często lepiej jest zamienić duże kawałki złomu w firmy, które za to płacą. Metale szlachetne, takie jak złoto, srebro i platyna, mogą również przynieść gotówkę. Stara lub zepsuta biżuteria lub elektronika stanowią większość recyklingu metali szlachetnych.
Jedynymi metalami niezdatnymi do recyklingu są te, które są niebezpieczne. Metale ciężkie, takie jak rtęć i ołów, należą do tej kategorii, podobnie jak wszelkie radioaktywne metale. Termometry rtęciowe lub lampy elektronopromieniowe są typowymi przedmiotami, które zawierają metale nienadające się do recyklingu.
