Uważa się, że Sumerowie wymyślili łuk gdzieś w okolicach 6000 B.C. Rzymianie jednak otrzymują duże zasługi za udoskonalenie projektu.
Łuki są używane w architekturze starożytnych społeczeństw od tysięcy lat, więc trudno jest dokładnie wiedzieć, kto wynalazł łuki. Sumerowie otrzymują kredyt oparty na wyglądzie łuków w starożytnych ruinach akweduktu. Rzymianie wymyślili, aby wzmocnić łuk, aby umieszczona na nim waga mogła być bardziej równomiernie rozłożona. Wzmocnili część środkową dodając konkret, rzymski wynalazek, a to przede wszystkim zasługuje na wytrzymałość konstrukcji rzymskich. Podstawa łuku jest kamieniem węgielnym, który działa jak kamień obrotowy, który rozkłada ciężar w całej strukturze w oparciu o nacisk umieszczony na nim. Ponieważ kamienie łuku muszą ściśle ze sobą pasować, beton pomógł uszczelnić szwy między nimi. Rzymianie odkryli również, że powtarzanie łuków w regularnych odstępach czasu wspiera budowę dużych konstrukcji, takich jak Koloseum w Rzymie. Rzymianie spłaszczają także projekt łuków od pierwotnie zaprojektowanych przez wcześniejsze cywilizacje. Użyli greckiego projektu kolumn i odstępów, aby obliczyć idealną szerokość łuku, aby zoptymalizować rozkład masy.
