Roztwory hipotoniczne zawierają 0,45% chlorku sodu i 0,33% chlorku sodu. 5-procentowy roztwór dekstrozy w wodzie jest roztworem izotonicznym, ale zachowuje się on jako roztwór hipotoniczny w organizmie po absorpcji dekstrozy, więc specjaliści medyczni mogą go używać w IV jako roztwór hipotoniczny.
Roztwór hipotoniczny zawiera stosunkowo niskie stężenie rozpuszczonych substancji rozpuszczonych, co oznacza, że ma wysokie stężenie wody. Tak więc, gdy pacjent otrzymuje roztwór hipotoniczny, stężenie wody w roztworze jest wyższe niż stężenie wody w komórkach pacjenta. Powoduje to wypływ wody z roztworu hipotonicznego i do komórek. W rezultacie roztwory hipotoniczne działają dobrze w leczeniu prawdziwej dehydratacji, która występuje, gdy organizmowi brakuje tylko wody, ale nie utraciła ona elektrolitów.
Oprócz roztworów hipotonicznych istnieją dwie inne kategorie płynów dożylnych, które personel medyczny podaje pacjentom. Roztwory hipertoniczne mają wysokie stężenia elektrolitów i są użyteczne w leczeniu pacjentów cierpiących na hiponatremię, stan, w którym stężenie sodu we krwi jest niskie. Przykładami roztworów hipertonicznych są 10% dekstroza w wodzie i 5% dekstroza w 0,45% chlorku sodu.
Izotoniczne roztwory są trzecią kategorią płynów dożylnych. Roztwór klasyfikuje się jako izotoniczny, gdy ma takie samo stężenie rozpuszczonych substancji rozpuszczonych jak jego otoczenie zewnętrzne. Biologicznie, roztwory izotoniczne zastępują utracone płyny, zwiększając jednocześnie objętość naczyń krwionośnych.
