ScvO2, czyli "saturacja centralnego żylnego tlenu", jest miarą zależności między zapotrzebowaniem na tlen a zużyciem tlenu w ciele. Jeśli wartości ScvO2 są niskie, dostarczony tlen jest niewystarczający dla zapotrzebowanie metaboliczne organizmu, a wysoka wartość ScvO2 pokazuje wysoki poziom tlenu dostarczanego na potrzeby organizmu. Normalne wartości ScvO2 są równe około 70 procent.
Tkanki i narządy wymagają tlenu, ale nie mogą go przechowywać do wykorzystania w przyszłości; cały tlen stosowany w procesach metabolicznych musi pochodzić z układu tętniczego. Zużycie tlenu mierzy się, biorąc różnicę między tlenem dostarczanym przez tętnice i tlenem powracanym do serca przez żyły. Wartości ScvO2 są na ogół wyższe niż nasycone żylne nasycenie tlenem lub wartości SvO2, ponieważ pomiary ScvO2 nie są zmieszane z krwią żylną z zatoki wieńcowej, chociaż obie wartości wykazują wspólną tendencję. Wartości te są uważane za jeden z ważnych objawów stanu zdrowia człowieka, ponieważ mierzą równowagę tlenową u osobnika, niezbędną do podtrzymania życia. U osób, u których zużyty tlen jest mniejszy niż zapotrzebowanie na tlen, występuje miejscowe niedotlenienie tkanki lub niedobór tlenu. Globalne niedotlenienie tkanek jest kluczowym postępem w niewydolności wielonarządowej, a ostatecznie śmierci.
