Istnieje kilka dobrze znanych przykładów konwergencji morfologicznej, w tym motyli i węży. Te gatunki rozwijają podobny kolor i cechy oznakowania bardziej niebezpiecznych organizmów poprzez konwergencję morfologiczną jako mechanizm przetrwania.
Motyle, takie jak motyle monarchy, są jaskrawo zabarwione, aby pozwolić drapieżnikom wiedzieć, że są trujące i trzymać się z daleka. Inne motyle, takie jak namiestnik, dostosowują się do naśladowania tych kolorów i wzorów, aby się chronić. Drapieżniki uczą się kojarzyć jasne kolory lub wzory kolorów z ofiarą, która sprawi, że będą chore lub nie będą dobrze smakować. Patrząc wystarczająco podobnie do nieprzyjemnych gatunków, smaczne stworzenie jest chronione przed większą ilością drapieżników.
Węże koralowe są dobrze znane z tej konwergencji morfologicznej. Węże te naśladują wzór jadowitego węża króla. Drapieżniki, takie jak jastrząb, widzą jaskrawoczerwone i żółte węże koralowe i natychmiast myślą, że wąż jest jadowity jak wąż króla. Chroni to węża koralowego, który jest mniejszy i nie jadowity.
Konwergencja morfologiczna może również wystąpić, gdy organizm musi również przystosować się do środowiska. Przykładem tego są nowe sępy świata i starego świata. Przez wiele lat uważano, że te ptaki pochodzą od ptaków drapieżnych. Sępy starego świata pochodzą od ptaków drapieżnych, ale badania dowiodły, że nowe sępy na świecie pochodzą od żurawi i bocianów. Nowe sępy na świecie rozwijają podobne cechy i wygląd wśród sępów ze starego świata, ponieważ żyją w podobnych środowiskach i muszą przystosować się do przetrwania w tych środowiskach.
