Proszek do pieczenia powstaje w wyniku połączenia kwasu, zasady i wypełniacza. Soda oczyszczona, krem z kamienia nazębnego i skrobia kukurydziana to odpowiednio wspólna baza, kwas i wypełniacz odpowiednio do proszku do pieczenia.
Proszek do pieczenia jest często używany w recepturach jako chemiczny środek wspomagający zaparzanie. Chemiczne środki zakwasowe uwalniają kieszenie powietrzne z dwutlenku węgla, które powodują rozciąganie się ciasta. Wytwarzanie tych bąbelków jest ważne w pieczeniu, ponieważ większa liczba uwolnionych bąbelków oznacza bardziej puszysty produkt.
Proszek do pieczenia może być jednostronnego lub podwójnego działania. Proszek do pieczenia jednostronnego działania uwalnia pęcherzyki dwutlenku węgla tylko raz. Ten proszek do pieczenia zawiera jako podstawę krem z kamienia nazębnego i uwalnia dwutlenek węgla tylko wtedy, gdy ciasto staje się mokre. Proszek o podwójnym działaniu do pieczenia zawiera siarczan sodowo-glinowy lub fosforan wapnia zamiast kremu z kamienia nazębnego jako bazę i dwukrotnie uwalnia pęcherzyki dwutlenku węgla. Uwalnia je po raz pierwszy, gdy zostaną zmieszane z ciastem i ponownie po podgrzaniu. Ponieważ proszek do pieczenia zaczyna uwalniać pęcherzyki dwutlenku węgla, gdy staje się mokry, wiele przepisów sugeruje dodanie proszku do pieczenia, który utrzymuje proszek do pieczenia przed reakcją aż do końca procesu mieszania. Inną sugestią zawartą w wielu przepisach z proszkiem do pieczenia jest delikatne wymieszanie, co pomaga zapobiec ucieczce dwutlenku węgla. Dokładne mieszanie może być problematyczne, ponieważ może doprowadzić reakcję do końca, pozwalając na ucieczkę wszystkich pęcherzyków.
