Chlorek sodu lub NaCl jest wyjątkowo polarnym związkiem jonowym według Kent Chemistry. Chlorek sodu składa się z kationu Na + i anionu Cl-. W prostej cząsteczce, takiej jak NaCl, cała cząsteczka jest polarna, jeśli wiązanie jest polarne.
Wzorce elektroujemności zależą od atrakcyjności pary elektronów wiążących się z konkretnym jądrem. Ta atrakcyjność zależy od liczby protonów w jądrze, odległości od jądra i ilości przesiewania przez wewnętrzne elektrony. W przypadku NaCl zarówno sód jak i chlor są badane przesiewowo przez orbitale elektronów 1s, 2s i 2p. Chlor ma jednak jądro o sześciu więcej protonów niż sód. Elektroujemność wzrasta w okresie układu okresowego, ponieważ zwiększa się liczba ładunków w jądrze. Sód jest na początku okresu 3 na układzie okresowym, podczas gdy chlor znajduje się prawie na przeciwległym końcu. Ta luka ilustruje różnicę w elektroujemności między sodem a chlorem. Wyższy ładunek przyciąga silniejszą parę elektronów, czyniąc cząsteczkę polarną.
