Piwo korzenne nazywa się tak z powodu jego oryginalnych głównych składników. Historycznie zawierał on korzeń sassafrasu i bardzo małą ilość alkoholu. Miesza się je razem z kombinacjami innych ziół, korzeni i jagód.
W XIX wieku herbata i piwo były bezpieczniejsze do picia niż woda ze względów sanitarnych. Proces warzenia herbaty i piwa zabił bakterie i sprawił, że zdrowsze jest picie niż woda, która była dostępna. Piwa małe były wówczas bardzo popularnymi napojami. Piwa te zawierały niewielką ilość alkoholu, zwykle około 2 procent. "Piwo" w nazwie piwa korzeniowego sklasyfikowało oryginalną formułę jako małe piwo. W ten sposób może być sprzedawany jako bezpieczniejszy do picia niż woda, a jednocześnie zawiera niewielkie ilości alkoholu.
Pierwsze komercyjne piwo korzenne zostało wprowadzone przez Charlesa Hinesa w 1876 roku. Stworzył specyficzną mieszankę różnych ziół, korzeni i jagód, w szczególności korzenia sasafry. Początkowo sprzedawał napój w postaci suchej mieszanki herbaty korzeniowej, aby leczyć choroby. Jednak gdy zaczął butelkować napój w formie płynnej, zmienił nazwę na piwo korzenne jako strategię marketingową. Dzięki temu napój stał się bardziej popularny i utrwalił swoje miejsce w historii.
