Cukry wewnętrzne to naturalnie występujące cukry, takie jak te występujące w roślinach, podczas gdy cukry zewnętrzne są cukrami dodawanymi do żywności. Kategoryzację tych dwóch rodzajów cukrów wprowadzono po raz pierwszy w 1989 r. Według raportu Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa, Departament Zdrowia Zjednoczonego Królestwa.
Cukry zewnętrzne można również podzielić na dodatkowe kategorie laktozy lub cukrów mlecznych oraz cukry inne niż mleko, które są cukrami i miodem dodanym do mleka. Cukry wewnętrzne występują głównie w owocach i warzywach.
Badania wykazały, że zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne cukry wpływają na zdrowie zębów, ponieważ płytki te przetwarzają te cukry w kwas. Kwas następnie rozpuszcza szkliwo zębów, potencjalnie przyczyniając się do próchnicy zębów. Obecne bakterie kontynuują ten proces przez 20 do 30 minut po spożyciu, jak stwierdziła Europejska Rada Informacji o Żywności.
Aby zapobiec próchnicy zębów, regularnie stosuj odpowiednie praktyki higieny jamy ustnej, w tym stosowanie fluoryzowanej pasty do zębów i spożywaj zrównoważoną i zdrową dietę z mniejszą ilością sacharozy.
Terminy zewnętrzne i wewnętrzne nie są szeroko stosowane do klasyfikacji cukrów, a różne typy nie są zwykle traktowane lub mierzone inaczej pod względem ich wpływu na zdrowie zębów.
