Dokładne miejsce urodzenia kukurydzy lub kukurydzy jest nieznane, ale większość historyków sądzi, że była uprawiana w meksykańskiej dolinie Tehuacan. Ziarno po raz pierwszy dotarło do Europy po podróży Krzysztofa Kolumba w 1492 roku.
Kukurydza nie była dziką rośliną, którą udomowili Amerykanie w Meksyku. Zamiast tego, wzięli dzikie zboże, teosinte i genetycznie manipulowali nim przez pokolenia poprzez selektywną hodowlę. Ostatecznie, około 7000 lat temu, rozwinęli kukurydzę powszechną na całym świecie. W Anglii i innych częściach świata słowo "kukurydza" odnosi się do dowolnego zboża, takiego jak pszenica lub owies; w takich krajach kukurydza pochodząca z doliny Tehuacan nosi nazwę "kukurydza" lub "kukurydza indyjska".
Kukurydza stała się popularna w Ameryce Południowej i Środkowej. Zanim osadnicy przybyli z Hiszpanii i Anglii do Ameryki Północnej, kukurydza była uprawiana, uprawiana i spożywana przez rdzennych Amerykanów w całej Ameryce Północnej: była to podstawa ich diety. Kukurydza w tym okresie bardziej przypominała to, co jest obecnie używane głównie dla zwierząt gospodarskich; słodka kukurydza, podobnie jak to, co jest powszechnie spożywane dzisiaj, została opracowana dopiero w XVIII wieku. Europejczycy tamtych czasów szybko przystosowali się do warzyw, a nawet brali udział w walkach o pola kukurydzy zasadzone przez rdzennych Amerykanów.
