Biały ryż to brązowy ryż, który został zmielony i wypolerowany w celu usunięcia otrębów; dziki ryż w rzeczywistości wcale nie jest ryżem, ale raczej formą pszenicy. Średnio ryż dziki zajmuje dwa razy więcej czasu, a woda gotuje się jako biały ryż.
Aby ryż jakiejkolwiek postaci był jadalny, należy usunąć łuskę lub kadłub na zewnętrznej stronie ziarna. Gdy biały ryż przechodzi proces mielenia, otręby i zarodki są również usuwane, pozostawiając konsumentowi jeszcze bardziej wyrafinowany produkt. Podczas gdy proces ten zmienia smak i dynamikę żywieniową białego ryżu, przedłuża także okres przydatności do spożycia, przez co mniej prawdopodobne jest, że zepsuje się.
Ryż dziki jest znacznie wyższy w składnikach odżywczych niż biały ryż. W rzeczywistości przewyższa zarówno biały, jak i brązowy ryż w białku, potasie i cynku, a także kwas foliowy i inne witaminy z grupy B. Dodatkowo, dziki ryż ma wyższy poziom błonnika, fosforu i magnezu. Bogactwo magnezu i potasu sprawia, że dziki ryż jest pożądanym pokarmem dla poprawy zdrowia serca, ponieważ te dwa minerały są niezbędne do kontrolowania ciśnienia krwi. Co więcej, jego wyższy poziom błonnika sprawia, że ryż dziki przewyższa biały ryż w obniżaniu poziomu cholesterolu. Wreszcie, dziki ryż jest uważany przez niektórych za jedną z najzdrowszych opcji dla diabetyków ryżu, a także Basmati, czarny i lepki ryż.
