Francja nazywa pot-au-feu daniem narodowym; ten obfity gulasz wołowy i warzywny pojawia się na stołach obiadowych i obiadowych w całej Francji, przyciągając ludzi ze wszystkich środowisk społeczno-ekonomicznych. Receptury i metody produkcji pot-au-feu różnią się regionalnie, ale podstawowe składniki pozostają takie same: delikatny krój z wołowiny lub innego rodzaju mięsa, warzyw korzeniowych, takich jak marchew, rzepa i kapusta oraz bulion. Nazwa tej zupy tłumaczy się jako "pot-in-the-fire" po angielsku i jest szczególnie przyjemnym posiłkiem zimnym.
Oprócz mięsa i warzyw szefowie kuchni przygotowują pot-au-feu z różnymi przyprawami. Są to przyprawy od łagodnych i pospolitych smaków, takich jak sól i czarny pieprz, po pikantne płatki papryki i pachnące zioła. Rosół w tej zupie pomaga uzupełnić posiłek. Jednak szefowie kuchni tradycyjnie przesiewają bulion, ostatecznie serwując go oddzielnie od gulaszu.
Pot-au-feu powstało we Francji w XI wieku, udowadniając praktyczny i niedrogi posiłek. Łatwy w przygotowaniu i wykonany ze zwykłych składników, zyskał popularność wśród francuskiej szlachty. Około roku 1600 król Henryk IV Francji udostępnił pot-au-feu wszystkim członkom społeczeństwa.
Podczas serwowania pot-au-feu, szefowie kuchni zwykle oferują najpierw bulion. Rosół pojawia się jako przekąska, rozłożona na chlebie z gałką muszkatołową. Szefowie kuchni serwują mięso i warzywa jako danie główne, czasami oferując też ryż lub makaron. Poza przygotowaniem pełnego posiłku szefowie kuchni czasami przechowują bulion w kostkach lub tacach do przyszłego użytku.
