Koloniści upiekali dyniowe placki, dusząc dynie w mleku, miodach i przyprawach, zanim ugotują je w skorupach lub garnkach na gorącym popiele. Ciasto z dyni z ciastem nie istniało do 1651 roku, kiedy francuski przepis "tourte of pumpkin" został przywieziony przez angielskich osadników. Inne przepisy używane przez kolonistów pod koniec 1700 roku to "ciasto z pieca" i "budyń z pompki".
Koloniści zrobili tourte z dyni, gotując dynię w mleku, a następnie wytrawiwszy go w gęstym sosie zmieszanym z cukrem, solą i masłem. Sos wylewa się na skorupę ciasta, upieczoną i posypaną cukrem. Przepis "pumppion-pie" z 1670 roku wymaga wycinania dyni na cienkie plasterki, zanurzania kawałków w ubitych jajach i przyprawach oraz smażenia kawałków dyni. Koloniści umieścili go w cieście z porzeczkami, rodzynkami, masłem, cukrem i jabłkami.
Koloniści wyrabiali ciasto z 1671 r., pokonując plasterki dyni z majerankiem, rozmarynem, pietruszką i tymiankiem i dodając cynamon, gałkę muszkatołową i goździki. Wymieszali 10 jajek i cukier do smaku, a następnie usmażono mieszaninę. Mieszankę dyń skropiono łyżką do ciasta z jabłkami, porzeczkami, masłem i upieczono.
Koloniści zrobili ciasto z dyni lub budyń z pompki, w 1796 roku, łącząc 1 kwartę duszonej i napiętej dyni z 3 litrami śmietany, 9 ubitych jaj i cukru do smaku wraz z gałką muszkatołową i imbirem.
