Starożytni Rzymianie gotowali na otwartym palenisku ze zwisającymi czajnikami lub w rozgrzanym piekarniku, który pieczał żywność podczas jej chłodzenia. W kraju lub w zamożnych domach rzymskie kuchnie były z tyłu pokoju z tyłu krawędź domu. W miastach rzymscy pospolici zazwyczaj dzielili publiczną kuchnię, kupowali chleb od piekarni i gotowali proste posiłki nad zwykłymi paleniskami do późniejszego spożycia w domu.
Paleniska domowe były budowane bez kominów, więc posiłki były zwykle gotowane na węglach węglowych, które generują mniej dymu. Gry i mięso gotowano w garnkach zawieszonych nad ogniem lub na rożnach. Specjalne piece chlebowe wypełniono węglami, aby się rozgrzać. Po rozgrzaniu piekarnika węgle usunięto, a ciasto chlebowe wolno piekło, gdy piekarnik się ochładzał. Te piece były czasami budowane z cegieł na kominku, ale częściej były przenośne i można je było usunąć z ognia.
Rzymianie używali szerokiej gamy przyborów kuchennych, ale najważniejszy był prosty garnek. Nie było łatwego sposobu na wyczyszczenie większości naczyń kuchennych, więc często traktowano je jako jednorazowe i wyrzucane, gdy stało się zbyt brudne. Według American Journal of Archaeology, inne naczynia zawierały różne noże, mortaria i tłuczki do mielenia ziaren, ziół i podgrzewaczy wody, aby utrzymać ciepło potraw przy użyciu tych samych zasad co nowoczesny stół parowy.
