Początkiem współczesnego gulaszu węgierskiego jest zupa, którą pasterze poczynili podczas wypasania stad przez Wielką Równinę Węgierską. Z tego powodu słowo "gulasz" pochodzi od węgierskiego słowa "gulyás" co pierwotnie oznaczało pastucha.
Już w IX wieku koczownicze pasterze madziarskie krążyły wokół Wielkiej Niziny z owcami. Jedną z metod przygotowywania posiłków było powolne wrzucenie kostki mięsa do żelaznego czajnika nad otwartym ogniem. Gotowali mięso, aż cały płyn wyparował. Następnie wysuszyli mięso na słońcu, aby stworzyć rodzaj szarpnięcia w podróży.
Kiedy chcieli zjeść mięso, odtwarzali je, gotując w płynie z dowolnymi składnikami. Jeśli dodali więcej płynu, nazwali to "zupą gulaszową".
Nikt nie doprawiał gulaszu papryką aż po tureckiej okupacji Węgier od 1526 do 1699 roku. Wtedy to Turcy wprowadzili przyprawy takie jak papryka do podniebienia narodowego. Pasterze zaczęli przyprawiać swoją zupę gulaszową papryką.
Pod koniec XIX wieku Węgrzy znajdowali się pod rządami Habsburgów. Ludzie chcieli zachować własną tożsamość narodową. Część tego ruchu obejmowała konserwowanie potraw narodowych, takich jak gulasz. Odtąd węgierski gulasz nie był już pożywieniem pasterzy, ale wszystkich Węgrów.
