Rośliny strączkowe to rośliny rolnicze, które zawierają bakterie wiążące azot. Rośliny strączkowe, takie jak alfafa i fasola, są często nazywane warzywami, ale prawdziwym warzywom brakuje bakterii charakterystycznych dla roślin strączkowych. Inne rośliny strączkowe to groch, soczewica, soja, groch, chleb świętojański i mezquite.
Według Kliniki Mayo rośliny strączkowe i warzywa są ważnymi składnikami odżywczymi dla ludzi i zwierząt gospodarskich. Rośliny strączkowe są również niezwykle ważne ze względu na bakterie wiążące azot. Azot atmosferyczny jest wysoce obojętny, co oznacza, że nie reaguje z większością innych pierwiastków. Większość roślin nie może czerpać azotu bezpośrednio z powietrza, ale rośliny strączkowe mogą. Nałożenie azotu przekształca obojętny azot w amoniak, który jest znacznie bardziej reaktywny. Amoniak jest również podstawowym składnikiem nawozu.
Wszystkie rośliny potrzebują azotu do rozwoju. Rośliny strączkowe dodają do gleby azot, ale warzywa ją usuwają. Jeśli azot nie zostanie ponownie dodany do gleby, traci zdolność do utrzymania zbiorów. Właśnie dlatego płodozmian ma kluczowe znaczenie w obszarach, w których nawóz azotowy jest niedostępny. Na przykład obracanie kukurydzy lucerną i fasolą utrzymuje odpowiedni poziom azotu w glebie.
Jedynym rośliną strączkową używaną regularnie do celów dekoracyjnych jest winorośl Wisteria. Te odporne, kwitnące rośliny rosną tak szybko, że trudno je kontrolować. Ludzie nie używają Wisteria do jedzenia, ale często kultywują je ze względów estetycznych.
