Słodki placek ziemniaczany pochodzący z USA. Afrykańscy niewolnicy stworzyli oryginalną receptę na słodkie placki ziemniaczane od połowy do końca XIX wieku. Abby Fisher, afrykańska niewolnica, która została później uwolniona, napisała pierwszą znaną recepturę słodkiego placka ziemniaczanego w swojej książce "What Fishers About About South Cooking", opublikowanej w 1881 roku.
Oryginalny przepis Fishera na słodkie placki ziemniaczane obejmuje słodkie ziemniaki, jajka, masło, mleko, pomarańczę i sól. Podstawowy przepis na słodkie placki ziemniaczane jest nadal uważany za podstawowy element dzisiejszej kuchni południowej.
Niewolnicy często korzystali ze słodkich ziemniaków, ponieważ przypominali im one odmiany ignamu, podobnego skrobiowego warzywa spożywanego regularnie w Afryce. Słowo yam i słodki ziemniak są często używane zamiennie, ponieważ są tak podobne; jednak dwa warzywa pochodzą z różnych roślin. Miękkie odmiany słodkich ziemniaków są czasami określane jako ignamy w Stanach Zjednoczonych, ale Departament Rolnictwa Stanów Zjednoczonych wymaga, aby towarzyszyły im słowa "słodkie ziemniaki".
Słodkie ziemniaki są bogate w błonnik, potas i witaminę C. Są również doskonałym źródłem beta-karotenu, zawierającym tak dużo, jak marchew. Dodatkowo są one beztłuszczowe. Spożywanie tego warzywa może pomóc w zapobieganiu chorobom, takim jak rak i choroby serca, a także w zwalczaniu chorób zapalnych, takich jak astma i reumatoidalne zapalenie stawów.
