Wiele rodzajów migdałów zawiera śladowe ilości cyjanku, aktywowane przez żucie, ale nie zawiera arsenu. Niektóre migdały lewantyńskie są aktywowane po prostu dzięki procesom obróbki związanym z powszechnym zbiorem.
Jakikolwiek uraz dzikiego nasienia migdałowca może prowadzić do transmutacji jego rezerw amigdaliny glikozydu do cyjanowodoru, znanego również jako kwas pruski. To śmiertelna trucizna, która może zabić dorosłego człowieka, jeśli spożyje nawet garść orzechów. Rasa migdałów jest dokładnie oceniana przez każdego hodowcę.
Udomowione migdały podczas przetwarzania nie wytwarzają cyjanowodoru. Zostały one wyhodowane z amigdaliny glikozydu w ciągu wielu pokoleń hodowlanych pod opieką człowieka. Migdały kupowane w sklepach lub na targowiskach nie stanowią zagrożenia dla ich konsumentów. Dzikie migdały nie powinny być nigdy zbierane ani konsumowane bez nadzoru i weryfikacji nietoksyczności.
Wiele dzikich owoców i orzechów zawiera toksyczne substancje, które nie powinny być spożywane przez ludzi. Substancje te są produkowane jako mechanizm obronny zapobiegający nadmiernemu wypasowi i karmieniu przez zwierzęta i owady, utrzymując zdrowe drzewa i krzewy winne i zdolne do regularnego wzrostu. Hodowla ludzi wyeliminowała te cechy w wielu roślinach uprawianych teraz na żywność.
