Skrobia jest cukrem nieredukującym, ponieważ jego wzór chemiczny jest stabilny i nie ulega utlenieniu. Za cukry nieredukujące uważa się skrobię i kilka rodzajów związków cukrowych, takich jak sacharoza. .com.
Skrobia amyloidowa, powszechnie nazywana skrobią, jest cukrem nieredukującym, ponieważ nie utlenia się łatwo, co oznacza, że cząsteczka tlenu nie łączy się chemicznie z miedzią, aby przekształcić się w kwas. To z kolei pomaga w magazynowaniu energii. Zgodnie z dyrektywą w sprawie rolnictwa i ochrony konsumentów, skrobia występuje w postaci krystalicznej, amylozy i postaci niekrystalicznej, amylopektyny. Granulki skrobi mają różny kształt, od okrągłego i soczewkowego, lub w kształcie soczewicy, jak to zwykle spotyka się w jęczmieniu i pszenicy, do wielościennych, owalnych i reniformowatych lub w kształcie nerki, występujących w owsie, ziemniakach i grochu.
Skrobia jest jednym z najbardziej krytycznych węglowodanów, ponieważ jest strawna i występuje głównie w korzeniach, w tym ziemniakach i nasionach, takich jak pszenica, ryż i jęczmień. Fruktoza i sacharoza są również cukrami nieredukującymi i znajdują się w miodzie, owocach i warzywach.
Z drugiej strony cukry redukujące to cukry, które utleniają się i następuje konwersja. Te cukry obejmują glukozę, laktozę, maltozę i galaktozę. Te cząsteczki cukru znajdują się powszechnie w miodzie, owocach, syropach kukurydzianych, mleku, produktach mlecznych, fermentowanych produktach mlecznych i słodzie.
