Znaki zepsutego surowego indyka zawierają nieprzyjemny zapach, oślizgłą teksturę i nienaturalne zabarwienie. Kiedy surowy indyk jest bezpieczny do gotowania i konsumpcji, ma bardzo łagodny zapach podobny do surowego kurczaka. Zepsuty indyk ma mocny, intensywny zapach i rozwija się lepka lub lepka konsystencja.
Kolor surowego mięsa z indyka jest kolejnym przydatnym wskaźnikiem świeżości. W zależności od części indyka, z której pochodzi, mięso indycze jest określane jako "lekkie" lub "ciemne". Według Biblioteki Kongresu "Naukowe Referencje", sekcje światła pochodzą z dobrze wypoczętych mięśni, takich jak pierś indyka, podczas gdy mocno zużyte mięśnie nóg i skrzydeł są zauważalnie ciemniejsze. Po ugotowaniu, jasne i ciemne części indyka są odpowiednio jasnobrązowe i ciemnobrązowe. Surowe mięso z indyka ma różowy, lawendowy i niebieski podtekst. Skóra jest blada i kremowa. Kolory oznaczające zepsute mięso z indyka to czerwony, zielony i żółty.
Zepsuty indyk jest pożywką dla potencjalnie niebezpiecznych bakterii, w tym Clostridium perfringens. Według Centers for Disease Control, ta bakteria powoduje więcej zatruć pokarmowych niż jakakolwiek inna. Zepsuty indyk należy natychmiast wyrzucić, aby zmniejszyć ryzyko zanieczyszczenia krzyżowego innymi pokarmami. Najlepszym sposobem na zabicie resztek bakterii na twardych powierzchniach kuchennych jest umycie ich ciepłą wodą z mydłem lub spryskanie ich antybakteryjnym środkiem czyszczącym bezpiecznym dla żywności.
