Aby zapobiec zlepianiu się białego granulowanego cukru, na dnie pojemnika z cukrem umieść obrus z sera wypełniony ryżem. Ryż wchłania wilgoć, która powoduje zbrylanie się cukru. Cukier biały powinien być przechowywany w szczelnym pojemniku, aby zapobiec przedostaniu się wilgoci.
Cukier biały należy przechowywać w celu ochrony przed wilgocią, światłem i wysokimi temperaturami. Zagęszczony cukier jest nadal dobry do użycia po rozbiciu. Większość cukrów białych ma datę przydatności do spożycia około dwóch lat. Cukier biały jest zwykle wytwarzany z trzciny cukrowej i buraków cukrowych. Trzcina cukrowa jest wycinana i wkładana do prasy w celu usunięcia soków. Sok z trzciny cukrowej gotuje się, a następnie chłodzi, aby umożliwić rozwój kryształów cukru. Melasę usuwa się z cukru białego. Cukier surowy ma brązowawy kolor, ponieważ zatrzymuje niektóre jego melasy. Do cukru brązowego dodaje się więcej melasy, co nadaje mu brązowy kolor. Cukrem bardzo słodkim jest cukier biały, który został zmielony na drobniejsze kryształy. Sproszkowany cukier to biały granulowany cukier, który został wbity w proszek. Po sproszkowaniu dodaje się około 3 procent skrobi kukurydzianej, aby zapobiec zbrylaniu.
