Skorupa ziemska składa się z żelaza, tlenu, krzemu i magnezu. Inne pierwiastki występują również w niewielkich ilościach, w tym w siarkach, niklu, miedzi i wapniu. Skorupa Ziemi waha się od 3 do 44 mil głębokości i jest prawie jedynym źródłem, z którego ludzie mają dostęp do minerałów.
Na początku swojej historii Ziemia przeszła proces różnicowania. W trakcie tego procesu ciężkie minerały zawieszone w wciąż stopionej Ziemi zatonęły do rdzenia, gdzie pozostają, poddane intensywnemu ciśnieniu i gorącu.
Powyżej tej warstwy Ziemia ma płaszcz, który rozciąga się około 1800 mil od zewnętrznego jądra do samego skorupy. Konwekcja w tej warstwie płaszcza jest odpowiedzialna za ruch skorupy ziemskiej. Lżejsze pierwiastki, które znalazły się w formacji Ziemi, pozostały na powierzchni lub blisko niej, tworząc zarówno skorupę kontynentalną, jak i gęstszą, cięższą dno morskie.
Dno morskie ma tendencję do podjeżdżania pod, lub subdukcji, tam, gdzie spotyka się z płytą kontynentalną, i opada do obszaru tuż pod skorupą zwanego strefą stopu. Tutaj woda zawarta w skale przenosi ciepło do bloku dna morskiego i powoduje jego stopienie. Powstała magma jest stosunkowo lekka i przenosi minerały na powierzchnię w erupcjach wulkanicznych.
