Substytutami sera kefalotiri są inne twarde sery, takie jak Romano lub Parmesan, które mają podobny ostry smak i suchą teksturę. Gdy przepis wymaga posypania sera na danie, drożdże odżywcze są odpowiednim substytutem wegańskim. Drożdże odżywcze mają wysoką zawartość białka, niską zawartość tłuszczu i nie są wytwarzane z produktów zwierzęcych.
Podobnie jak jego substytuty, kefalotiri jest powszechnie spożywany samodzielnie lub jako część deski serowej. Jest również często dodawany do makaronów, mięs lub gotowanych potraw z warzyw. Jego twarda, sucha konsystencja sprawia, że idealnie nadaje się na kratkę jako dodatek do sałatek lub pizzy. Saganaki to tradycyjne danie, które obejmuje smażone kostki lub paski kefalotiri.
Kefalotiri, który jest również powszechnie pisany kefalotyri, pochodzi z Grecji, Cypru i Turcji. Powszechnie uważa się, że jest on przodkiem twardych serów w Grecji, gdzie jego historia może pochodzić z czasów bizantyjskich. Kefalotiri jest bardzo twardy o smaku, który jest podobny do twardszej, bardziej słonej wersji Gruyere, i ma naturalny, skórki i jasnożółty kolor. Młode kefalotiri jest leżakowane przez co najmniej dwa miesiące i ma łagodniejszy smak niż ser starzony. Ogólnie rzecz biorąc, im dłuższy kefalotiri się starzeje, tym silniejszy staje się jego smak.
