Boston brązowy chleb został opracowany przez wczesnych kolonistów, którzy woleli chleb pszenny, ale mieli lepszy dostęp do mąki kukurydzianej i żytniej, więc zrobili ciężki brązowy chleb z mieszaniną trzech ziaren. Ponieważ piece również były rzadkie, chleb był pieczony w pojemniku przypominającym puszkę i gotowany na parze nad ogniem bez drożdży do zakwaszania. Rdzenni Amerykanie nauczali kolonistów tej metody gotowania.
Ciemna melasa słodzi współczesne wersje brunatnego brązowego chleba, a rodzynki są zwykle dodawane do mieszanki. Metalowe puszki po kawie lub inne puszki służą jako pojemniki do gotowania na parze, a proces gotowania odbywa się w piekarniku lub w dużym garnku na piecu. Fasolka po bretońsku Boston, również słodzona melasą, jest tradycyjnym akompaniamentem chleba.
Innym wczesnym kolonialnym chlebem był chleb żytni i indyjski, w języku indyjskim nawiązujący do mąki kukurydzianej, którą rdzenni Amerykanie nauczali kolonistów, jak wytwarzać i używać. Chleb ten zawierał również mąkę kukurydzianą, mąkę pszenną i mąkę żytnią, ale dodawano drożdże jako środek wzrostowy. Kucharz upiekł ciasto w żeliwnym naczyniu otoczonym węglami, aby zapewnić stałe źródło ciepła z każdego kierunku.
Irlandzki brązowy chleb to kolejny pełnoziarnisty brązowy chleb produkowany bez drożdży.
